Bordazar eta Martillun

LEHEN ATALA.

Kaixo lagun : Zer moduz ?
Hementxe nator berriro, oraingoan, kantari. Nere bertsoak nazkatu egin dira ilunpean hiltzen, kalera irten nahi dute, bizi egin nahi dute eta biziko dira, bai horixe !
Badakizu eta ez baldin badakizu, nik esango dizut oraintxe bertan, duela urte batzuk, tokatu zitzaidala ezkutatzea. Urte batzuk egin nituen kalera atera gabe eta bizitzeko, bizirik jarraitzeko idazteari heldu nion.
Eta zer idatzi ? Ez nuen batere arazorik izan; pentsatu gabe erabaki nuen zer idatzi: bertsoak.
Berehala hasi nintzen bertso onak eta txarrak idazten, erdi-purdikoak ere bai, denetatik idazten nituen, eta horrela pasatzen nuen denbora.
Nik eduki nuen erreakzioa oso normala izan zen. Ni Zapirain naiz; aita Bordazar baserriko semea zen. Aitona Joxe, bertsolaria izan zen, eta bere anaia Juan Kruz, bertso jartzailea eta bapatean ere, bertsolari handia, baina.., ez zen plaza gizona eta ez zuen asko kantatu.
Gero osaba Xalbador hasi zen bertso jartzen eta liburuak egiten; lan ona egin du osabak. Orain nere txanda da eta gero etorriko da, nere lengusuen seme-alaben txanda edo ilobena edo alabena. Auskalo !
Patu hori odolean ekartzen da, edo ez da ekartzen; nere aitak ez zuen ukitu hori, baina neri pasa zidan eta geroztik, hemen nabil ederki ukitua.


Hauxe da Martillun! Hemen jaio eta bizi izan zen nere ama. Hementxe ezagutu nuen nere aitona Santiago Elizalde Zugasti. Gizon ona aitona. Txikitan igandero, Meza Nagusira eramaten ninduan eta orduan ez zen hain ona. Hura aspermena!!
Baserri honek historia asko dauka; hauxe izan da Txirritaren Unibertsitatea.
Ni piskat beherago jaio eta bizi izan nintzen, Sindikato etxean. Ama oraindik bertan bizi da. Horregatik datorkio Blog honi bere izena : MARTILLUNGO SINDIKATUA.
Atzo egon nintzen amarekin Martillunen, berriro ikusi nahi zuen bere kabia.
Denda zaharreko ate ondoan, neri asko gustazen zaidan bertsoa idatzita dago.
.
Konsome ona ematen dute
beti gaineska katillun
arrai freskoa haragi ona
oberik ez dago inun.
Hemen jateko jendea dabil
borrokan edo istillun
moko pin denak bildutzen dira
eten gaberik Martillun.
" Ibai - Ertz "
.
Martillun, nere lagun zahar batek, Joxetxo Iribarren eta bere emaztea Garbine Agirrek eramaten dute. Ni astero joaten naiz eta zuk ere ahal duzu joan Bertsoen Katedralera. Oso ondo pasako duzu.
Orain nere aitonari dedikatua, azkena izan behar zuen bertsoa, hasieran idatziko dut.
Bertso hau, nere lanaren eta nere biziaren emaitza da.
.
Nahi nuke izan argia
baina naiz itzala
ni ez naiz mamia
naiz azala.

Polita da bertsoak, olerkiak eta esaldiak egitea. Neri telebista oso gutxi gustatzen zait, eta horregatik nahiago dut idaztea, zer edo zer asmatzea.
Bizitzeko jaio gara eta gozatzeko bizi gara ! Bakoitzak daki nola gozatzen duen gehiago.


-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengoa : Txantxangorria