Berriro ikusi arte

Larunbatean zaldi karreretan galdu egin nuen, zer egingo dugu ba!
Orain, aspaldiko partez, Politikari buruz hitzegingo dut piskat.
Urte asko dira ez naizela militantea, baina horrek ez du esan nahi, orain ez dudala Euskal Herria maite. Maite dut beti bezela, nere sentimenduak ez dira aldatu, betikoak dira.
Gertatzen dena da, planteamentu batzurekin ez nagoela ados. Hori da dena.
Horrez gain, nere bizia asko aldatu da, lehen ez nuen inoiz pentsatzen eta orain pentsatzen bizi naiz.

Hala ere eta berriro ere, momentu honetan odolarekin idatziko dut.
Horregatik olerki hau, zuri dedikatzen dizut lagun maitea, Agustin Azkarate, Kubako Aberritik jarraitzen duzulako Euskal Herrria bihotz bihotzez maitatzen.

Nahiko nuke zure olerkiak, Gure Herria, zure indarra izatea, poliki poliki gureak diren eskubideak berreskuratzeko. GORA EUSKAL HERRIA.

GURE HERRIA

Gure Herria,
gure aberria,
gure egarria,
Euskal Herria da.
Gure Herriak urte asko ditu,
baina ez da zaharra,
bai zera!
oso gaztea da,
neskatila baten irribarrea du,
mutil bihurrien odola,
usoen sentimendu zintzoak
eta pertsonen idei sakonak.
Gure Herriak historia, hizkuntza, ohorea,
solidaritatea, duintasuna, hitza
eta pertsonak ditu.
Gure Herria
maitagarria da benetan!
Hala ere, ez du askatasunik,
ez du subirotasunik,
txikia denez
ez du arrazoirik.
Baina gure Herriak,
Euskal Herriak,
arrazoia baino gehiago du :
EGIA.
Horregatik, milaka eta milaka urtetan,
borrokan denaren aurka,
ez du galdu
eta ez du galduko :
BIZIA.
Gure Herriak indarra du,
kemena, ahalmena,
ausardia, adorea,
itxaropena, ilusioa,
pozik bizitzeko gogoa,
aske eta bakean
bizia gozatzeko asmoa.
Euskal Herriak Zoriona lortzeko
eskubide osoa du.
Gure Herriak du
eta ezin zaio kendu.

JO TA KE ZORIONA LORTU ARTE !!!

Hogei urterekin alde egin nuen Altzatik eta oraindik bizirik nago. Olerki hau hogei urterekin doa Hendaiaitik.
Itzalean hiltzen egon ondoren, lehengo egunean mesedez eskatu zidan askatzeko. Pentsatu ondoren, erabaki nuen : doala kalera. Kultura herrian egon behar du.
Hegan ez daki, oinez justu justu dabil, ez dakit noraino iritsiko den. Agian zortea izango du.

Zortea nik dut, Mikel eta Enkarni Zapirain bezelako lagunak ditudalako. Eskerrak beraiei ari naiz Interneten idazten.
Baina ez dituzte ofizinisten lanak bakarrik egiten, bai zera! Askoz gehiago ere bai.
Falta ortografikoak korrejitzen dituzte, idatz lanak dotoretu, apaindu, egokitu, horrez gain argazkiak ipini.
Egileak ere badira nahiz eta horrela ez azaldu nahi.
MIKEL ETA ENKARNI MONSTRUO BATZUK ZARETE !!!


Beno lagun, Martillungo Sindikatotik, Txurreroen Enparantzara noa. Bertan, urtebete pasako dut.
Gure lagun zaharra, Joxe Mari Labaka arrisku handian dago. La Hayako Epaitegiak atxilotu nahi du. Baserritik Enparantzara joatea kosta egin zitzaion eta orain, ez da joango Holandara, ezta pentsatu ere !!
Ah, astoa ere bertan geldituko da; Starlux, Enparantzaren zati handi bat da.
Berriro ikusi arte Txomin edo Arantxa edo Ahinoa edo Iñigo, Asentxio edo Antxoni edo Joxepa edo Prasku, berdin da.

Euskal Herria, maite zaitut.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

SEIGARREN ATALAREN AMAIERA

hurrengoa: Sindikatua ez da lehortu